ระฆัง - วิกิพีเดีย

ระฆัง หอระฆัง หอระฆัง คือสัญลักษณ์ของวัดระฆังสร้างแบบจัตุรมุขศิลปะ สมัยกรุงศรีอยุธยาตอนปลายและรัตนโกสินทร์ตอนต้น ด้านบนแขวนระฆังที่ได้รับพระราชทานจากรัชกาลที่ ๑ จำนวนห้าลูก

ระฆัง ใน ศิลปะ เวียดนาม ที่ เก่า สุด ใน ปัจจุบัน และ มี การ แบ่ง ตัว ระฆัง ใน ลักษณะ ดัง กล่าว คือ ระฆัง จาก วัด แทง มา ย ซึ่ง กําหนด อายุ สมเด็จ วัด ระฆัง แตก ลาย งา หอระฆัง หอระฆัง คือสัญลักษณ์ของวัดระฆังสร้างแบบจัตุรมุขศิลปะ สมัยกรุงศรีอยุธยาตอนปลายและรัตนโกสินทร์ตอนต้น ด้านบนแขวนระฆังที่ได้รับพระราชทานจากรัชกาลที่ ๑ จำนวนห้าลูก